Als je met iemand verkering hebt en je begint te merken dat dingen niet meer zo lekker lopen, denk jij dan snel na over te vraag “moet ik het uitmaken?”
Misschien ben je bekend met regel 1 van het volwassen daten: “Breng je hoofd en hart in evenwicht”. Ik denk dat het heel slim is om met je hoofd te beginnen als je deze vraag probeert te beantwoorden. Ik zie zoveel nieuwe relaties stuklopen om zoveel onbenullige redenen. Lees verder in mijn artikel om aanwijzingen te krijgen die je kunnen helpen voorkomen dat je een goede kerel dumpt die uiteindelijk je levenspartner had kunnen worden.
Als je een tijdje samen bent geweest en wat toekomst-gesprekken hebt gehad kom je in het nieuwe tweede stadium van je relatie.
John Gray, auteur van de Mars vs. Venus boeken, karakteriseert de tweede fase van daten op deze manier:
“Het tweede stadium van daten is wanneer we twijfels ervaren over de persoon die we als een potentiële partner zien. Als onze angst voor afwijzing begint op te komen, uit die zich vaak in een neiging om ons te richten op de onvolkomenheden van een potentiële partner, en we verliezen dan ons gevoel van aantrekkingskracht.”
Ik zie dit zelf iets eenvoudiger. Als je je begint te realiseren dat je echte gevoelens hebt voor de persoon met wie je verkering hebt, kan je angst om gekwetst te worden je behoefte om te vluchten triggeren (ken je de film met Julia Roberts, Runaway Bride?). Dus begin je heel hard te zoeken naar wat er mis is met hem. En omdat natuurlijk niemand perfect is, zul je altijd wel iets vinden. En zo heb je opeens een excuus om er een eind aan te maken (voordat het echt is begonnen) en te voorkomen dat je gekwetst wordt!
Hoe je het ook verwoord, het probleem is dat onze angsten ons dingen laten doen die volkomen in strijd zijn met het verwezenlijken van onze dromen. En als het om liefde gaat, zijn het echt niet alleen vrouwen die dit doen; mannen doen het ook!
Linda’s verhaal
Ik heb het hier vandaag over omdat mijn goede vriendin Linda dit meemaakt met haar nieuwe vlam. Ze zijn al een paar maanden heel gelukkig aan het daten; brengen samen hele leuke weekends door, maken korte trips, en maken zelfs vakantieplannen.
Linda en haar vriend hebben urenlange gesprekken gevoerd, veel belangrijke overeenkomsten gevonden, en een goede intimiteit ontwikkeld. Ze dacht dat ze verliefd op hem aan het worden was.
Maar dit weekend leek het verhaal van Linda en Niels een beetje scheef te lopen. Zoals zij het vertelt, leek Niels zich te storen aan zowat alles wat ze deed; en zij was niet al te blij met zijn kleinzieligheid.
Hij begon te zeuren over onbelangrijke dingen, zoals een theezakje dat op het aanrecht lag en wie de eigenaar was van de afstandsbediening. Door zijn pietluttigheid over deze dingen ging zij zich afvragen of hij misschien toch niet de ware voor haar was. Zou ze het uit moeten maken?
Linda begon veel aan Niels op te merken dat haar echt stoorde. Ze volgde toen zijn voorbeeld en maakte melding van die dingen waar ze in het verleden niet veel aandacht aan had besteed: de beschimmelde kaas in zijn koelkast en zijn neiging om zijn verhalen met veel te veel details te vertellen.
Het weekend eindigde ermee dat hij zei: “Ik denk dat ik je deze week wel zal bellen. Tenminste … als je dat wilt,”. Linda is toen weggegaan zonder daarop te reageren. Jammer hoor! Hun weekends eindigden meestal met een zoen en plannen voor het volgende weekend. Maar nu was Linda klaar om de hele zaak af te blazen.
Waarom zo veel goede relaties zo snel tot uit gaan
Dit is mijn opvatting: Niels realiseerde zich dat ze aan het bouwen waren aan wat een zinvolle en geëngageerde relatie zou kunnen zijn, waardoor hij bepaalde ongemakkelijke gevoelens kreeg: onzekerheid, verwarring, en misschien een beetje angst.
Linda, die het weekend inging met het gevoel dat hij De Ware zou kunnen zijn, voelde zich gekwetst en bang toen hij haar bekritiseerde. Zij voelde zich ongelooflijk kwetsbaar voor afwijzing, en begon naar zijn gebreken te zoeken. En natuurlijk vond ze er een paar.
Wat ze vond gebruikte ze vervolgens om zichzelf met een tegenaanval te beschermen. Ze begon aan hun mogelijke toekomst te twijfelen en ging zich meteen afvragen of het het beste was om het maar meteen met hem uit te maken.
Linda en Niels voelden beiden angst bij de kans iemand in hun hart te laten, en kwamen er uiteindelijk achter dat het een verkeerde beslissing was. Daar komt nog bij dat deze twee hoogopgeleide, uiterst bekwame, onafhankelijke 40’ers een grote angst hebben om iemand in hun fysieke ruimte toe te laten. Voeg dat samen en je krijgt twee mensen die bang zijn om afgewezen te worden, en die nu in de fase komen waarin ze zich concentreren op de tekortkomingen van hun potentiële partner.
Hun gevoelens zijn verwarrend. Ze willen heel graag liefde en gezelschap. Maar ze willen ook gelijk hebben, hun autonomie behouden, en de pijn vermijden die ze in het verleden ervaren hebben. Ik merk dat deze gevoelens vooral gelden als je in dit stadium van volwassen daten bent.
Voor Linda en Niels is er een reële mogelijkheid dat een van beiden (misschien onbewust) de relatie probeerde te saboteren om “veilig” te blijven.
Er kunnen heel wat moeilijke gevoelens naar boven komen als een relatie zich ontwikkelt. De moeilijkheden en het ongemak van die gevoelens kunnen ons ertoe brengen een uitweg te zoeken. Iemands gebreken vinden is vrij gemakkelijk…vooral als je er bewust naar op zoek bent.
Wat te doen als je begint te vragen “Moet ik het uitmaken?”
Hier is mijn advies aan Linda, en hoe ook jij in zo’n situatie te werk zou kunnen gaan.
Wees je al vroeg bewust, als je je partner leert kennen, van deze mogelijke landmijn. Als je merkt dat hij zijn afwas niet meteen in de afwasmachine zet, zijn koffie te luid slurpt of een heleboel andere dingen doet die je storen… stop en onderzoek je gevoelens zorgvuldig.
Ga bij jezelf na: ben je actief op zoek gegaan naar en je gaan concentreren op dingen die verkeerd zijn? Zo ja, welke rol speelt angst misschien? Erken dan dat je in dat stadium van de relatie bent en begin je bewust opnieuw te richten op wat goed aan hem is en op de waarde van jullie ontluikende relatie. Beslis of een van deze (vermeende) gebreken werkelijke deal-breakers zijn. Heeft zijn beschimmelde kaas in de koelkast echt invloed op de potentiële kwaliteit van jullie relatie? Zo niet, ken er dan de juiste (lage) prioriteit aan toe en ga verder met empathie en vriendelijkheid – zowel naar jezelf als naar je partner. En, als het iets is waarvan je denkt dat het met wat volwassen communicatie veranderd kan worden, ga daar dan z.s.m. mee aan de slag.
En verdomd ja!! Als je een deal-breaker vindt en goede communicatie lost het niet op, maak dan op een vriendelijke en eerlijke manier een eind aan de relatie. (Je weet wel, als een volwassene.)
Je kunt mijn 3 stappen volgen OF je kunt zijn gebreken erkennen en de stap van bewuste, volwassen beoordeling overslaan. Dan ben je vrij! En nog steeds single, misschien jezelf afvragend of je wel de juiste beslissing nam…
Uiteraard is mijn advies om de situatie bewust te herzien. En in dit bewustzijn zal het je niet alleen helpen goede beslissingen voor jezelf te nemen, het zal je ook helpen herkennen wanneer je partner zich op deze plaats bevindt.
Denk er eens over na: als je weet hoe hard je moest werken om een partner te vinden die zo bijzonder in je leven kon zijn, ben je dan bereid weg te lopen omdat je misschien een paar minuten extra moet luisteren terwijl hij een verhaal vertelt of zelf zijn theezakje weggooit?
En loop je weg zonder hem de kans te geven te veranderen wat hij doet om je te ergeren?
Geef niet te snel toe aan het zeurende “Moet ik het uitmaken” stemmetje. Dit stemmetje is waarschijnlijk je angst, zo simpel is het. Dit stemmetje beschermt je niet. Het kan heel goed echte kansen op de liefde waar je naar op zoek bent, verpesten. Vecht ertegen!
Liefde ligt op de loer, als je het maar binnenlaat.
